Een verbazingwekkend bos op een kalksteenvlakte. Het Forêt de Sainte-Gemme, waarvan de oorsprong teruggaat tot het neolithicum, herbergt 200-300 jaar oude steeneiken.
Het Forêt de Sainte-Gemme is een van de weinige bossen in de Vendée dat zich uitstrekt over kalkbodems, waardoor het een bijzonder originele flora heeft. Het is een hakbos, met grote eikenbossen in verschillende stadia van ontwikkeling, een mooie ondergroei en gazons die in de lente uitbundig bloeien.
Er zijn enkele interessante zomereiken en zomereiken. Daarbij komt nog de aanwezigheid van zeldzame soorten die hier aan de uiterste grenzen van hun verspreidingsgebied voorkomen.
Bergpeterselie, een lid van de schermbloemenfamilie, gedijt hier goed. Dotterbloem verlicht de paden met zijn bleke mauve kronen. Zwarte wouw, buizerd en sperwer, allemaal geduchte roofvogels, gebruiken het gebied als jachtgebied, terwijl everzwijnen en dassen profiteren van het struikgewas om verborgen te blijven en 's nachts tevoorschijn te komen...
Het bos bestond al toen de zee zijn armen rond Sainte-Gemme uitstrekte. Het werd ook gebruikt als schuilplaats door de neolithische mens, zoals blijkt uit de vele vuurstenen, bijlen en uitgesneden pijlen die op verschillende plaatsen zijn gevonden. Veel later vestigde een Keltische stam, de Pictonen, zich in de Vendée. Zij hielden vast aan hun riten en gebruiken en maakten van het eikenbos van Sainte-Gemme een heilige plek waar de druïden in contact kwamen met de godheden...
Fauna en flora om te observeren: opmerkelijke steeneiken, boscarabide, grote rhinolophus, bijenophrys, vals hennepkruid...
