Een representatief voorbeeld van neoklassieke architectuur. Een belangrijk kenmerk van de Place Napoléon en het stedelijk ensemble waartoe door Napoléon 1e werd besloten.
De restauratie is gepland tussen 2021 en 2029. Het gaat om de gevels en het interieur van het gebouw.
De kerk Saint-Louis, die in 1982 op de monumentenlijst werd geplaatst, is een van de grootste religieuze gebouwen in de Vendée. Aangespoord door het Eerste Keizerrijk werd het gebouwd tussen 1813 en 1829, lang na de dood van Napoleon. Het verving de kerk Saint-Hilaire, een bedehuis dat al in de 11e eeuw werd genoemd en waarvan de locatie, grootte en staat niet pasten bij de omvang van het nieuwe administratieve centrum. Net als het stadhuis, het keizerlijk lyceum en het gerechtsgebouw maakte de locatie van de kerk deel uit van Napoleons verlangen naar vrede tussen de burgers.
Met zijn plattegrond geïnspireerd op Romeinse basilieken, zijn antieke decoratie en zijn meubilair (biechtstoelen, preekstoel, enz.) ontworpen door Ponts et Chaussées, past het gebouw perfect in de neoklassieke stijl die heerste toen de stad werd gebouwd. Het met trompe-l'œil beschilderde gewelf, de glas-in-loodramen en het meubilair (kruisweg, altaar, oorlogsmonument, orgel, enz.) laten de evolutie van de liturgische kunst in de 19e en 20e eeuw zien. In de kerk staat een 14e-eeuws polychroom beeld van de Maagd en het Kind, dat Notre-Dame de La Roche voorstelt.
