In de laarzen van een boer!
Wat doe je als je enkele uren boer mag zijn? Daar kom je achter in de Ferme de la Papinière, op het platteland van de Mayenne. Wij hebben het arrangement getest. Je melkt de koeien, voert het pluimvee en maakt boter! Verslag van een boerendag...
Het boerenleven beleven
Onder de hemel met sluierbewolking ligt het oneindige platteland. Een oude tractor rijdt rechts van de weg en schudt heen en weer op het asfalt. Tussen de planten verscholen, zie je een groen bord met ‘Bienvenue à la Ferme découverte de la Papinière’. Je rijdt het weggetje in, komt langs de konijnenhokken en slaat rechtsaf. Elisabet en Christian ontvangen ons van harte op hun boerenbedrijf van 33 hectare, in het gehucht La Chapelle-au-Grain. Wil je voor één dag boer zijn, reserveer dan van tevoren. Elisabet, boerendochter, vond het erg om te zien ‘dat kinderen niets begrijpen van dieren’. Voor haar was het heel belangrijk om die kennis over te brengen, daarom heeft zij dit boerderijconcept op touw gezet. Christian, haar echtgenoot en ex-militair, heeft haar gevolgd in het avontuur. Een echte uitdaging voor het duo! Ze moeten schipperen tussen hun dagelijks werk en de ontvangst van de boeren in wording. “Maar wij doen het graag, wij hebben er veel plezier in!”.
Een scala aan dieren
Met haar aanhoudende enthousiasme nodigt Elisabet ons uit voor een rondje op het domein. Ze vertelt alvast iets over de activiteiten die de bezoeker kan verwachten. De eigenaresse leidt ons naar Salsa en Fendi, de twee ezels uit de Provence. Ze haalt een paar stukken brood uit haar mandje en laat ons de makkers voeden. Dan lopen we door naar de hokken van de Ouessant-schapen, de Egyptische ganzen, het gevlekte konijn, de mohairbok, de schitterende goudfazant en de eenden met wel duizend kleuren… “Wisten jullie dat eenden hun veren eten? Het is hun manier om een voorraad vitamine D aan te leggen”. Een eindje verder zien we een optocht van kalkoenen, waar de kinderen veel plezier mee beleven. Als zij de vogels een beetje opjagen, zien ze hoe hun rode kop blauw wordt. Aangekomen bij de koeienstal, is het tijd om de mouwen op te stropen. Met een kleine schep in de hand voeren we de verschillende soorten koeien, zoals de Rode Vlaming, Oostenrijkse Simmental, Bruine Duitser, en de Bretonse en Canadese Petite Pie, waarvan er nog maar een vijftigtal in Frankrijk zijn. “Hun maaltijd bestaat alleen uit gras, granen en hooi. Wij geven de voorkeur aan biovoeding!”
Je eigen boter maken
Op naar de boerderijgebouwen, nu om boter te maken! “Je moet eerst de room van de melk naar boven laten komen, bij een temperatuur van 4 tot 19°C“. Dit gebeurt in het botervat. De eigenares nodigt ons uit om de inhoud te karnen, door de hendel rond te draaien. Na enkele minuten lijkt het wel tovenarij. We zien de witachtige massa langzaam geel worden en veranderen in boter! “Als je het mengsel proeft, merk je dat onze boter heel anders smaakt dan die van de supermarkt… Na deze ervaring krijgen onze gasten een lekker tussendoortje.”
Allerlei thema’s
De boerderij organiseert nog veel meer workshops, bijvoorbeeld jam bereiden van meidoorn, rozenboom of vlierbessen van het terrein. Je kan ook kleine dingen van leer maken, zoals een armbandje, portemonnee of messenhouder. “De mensen stellen zelf een halve of hele dag samen met activiteiten die hen interesseren. Sommige besluiten om ter plaatse te picknicken, te profiteren van een ponyritje of tochtje met de kar… Oh, het is alweer 17.30 uur!” Tijd om te gaan melken, we gaan naar de stal.
Meehelpen bij het melken van de koeien
Vergeet het beeld van de boer op een houten krukje, met zijn handen rond de uier… Nu wordt het werk door geavanceerde machines gedaan, die gemiddeld 300 liter melken. De uiers worden schoongemaakt met een doekje. “Wij vragen vaak aan de kinderen om hieraan mee te doen, zij vinden dat heel leuk”. In totaal duurt het melken van de beesten op het melkplatform ongeveer drie kwartier. Een melkwagen komt vervolgens de productie ophalen, die gebruikt wordt voor het maken van de Entrammes-kaas. De familie bewaart drie liter voor zichzelf, om af te romen voor hun heerlijke boter…
Het is 18.15 uur, onze boerendag is voorbij. Die van hen nog lang niet. Ze zwaaien de gasten uit, verzorgen nog enkele dieren, oogsten gras voor de koeien en dan kan ons duo eindelijk genieten van de rust. De bezoeker houdt prachtige herinneringen over aan het landelijke uitstapje. Morgen komt een groep scholieren. Misschien vinden ze hier een nieuwe roeping!
