Eglise Notre-Dame-de-l'Assomption

De kerk werd een aantal keren verwoest, met name tijdens de Franse Revolutie, waarna ze werd herbouwd om de twee gemeentes Sainte-Hermine en Saint-Hermand (nu verenigd onder de naam Sainte-Hermine) te dienen.

In 1832 dreigde de kerk volledig te worden afgebroken vanwege de vergevorderde staat van verval en de exorbitante reparatiekosten. Er werd besloten om de werken toch uit te voeren, waarvan de kosten de aanvankelijke ramingen ver overschreden. De nieuwe kerk zou worden gebouwd in Griekse stijl, met 3 schepen en een lengte van 35,50 m en een breedte van 19,50 m. De klokkentoren zou worden herbouwd. De klokkentoren zou worden herbouwd op dezelfde plaats als de vorige, d.w.z. boven het huidige altaar van Sint-Jozef. Op verzoek van het stadsbestuur werd de klokkentoren verplaatst naar de voorgevel en werd het gebouw naar de straat georiënteerd in plaats van er evenwijdig aan. De werken begonnen pas in 1844, onder leiding van de heer Raffin, een aannemer uit Sigournais, en volgens de plannen van de heer Levêque, een architect uit Fontenay-le-Comte. Uit zuinigheidsoverwegingen werd er spaarzaam omgesprongen met essen en ijzer. In 1875, dertig jaar na deze totale reconstructie, dreigde de kerk opnieuw te vervallen en moesten er steunberen worden gebouwd om het koor te ondersteunen.

In 1877 werden drie in Le Mans gegoten klokken geïnstalleerd.

Het witmarmeren hoofdaltaar werd in 1885 ingewijd. Het heeft acht zuilen die nissen omlijsten met beelden van Sint Hermes, Sint Catharina, Sint Paulus, Notre Dame du Sceptre, Sint Petrus, Sint Theodora Hermina en Sint Symphorien. In het koor staan vier monumentale beelden van de Evangelisten. Aan weerszijden van het koor tonen twee medaillons tegen een blauwe achtergrond het omgekeerde zwaard van Sint Paulus (aan de kant van de Brief) en de sleutels en het omgekeerde kruis van Sint Petrus (aan de kant van het Evangelie).

De smeedijzeren Heilige Tafel werd gemaakt door de heer Cailleton, een smid uit La Gaubretière, en dateert uit 1838.

De gebrandschilderde ramen in de zijkapellen dateren uit 1868 en zijn gemaakt in Tours door meester-glasblazer L. Lobin. De ramen in de zijbeuken dateren uit 1885 en zijn gemaakt in Toulouse door de meester-glasblazer M. Gesta. De transeptramen werden een jaar later geïnstalleerd.

In een kapel aan de achterkant van de zijbeuk liet de heer Piberne een Piéta plaatsen ter ere van de 61 kinderen van Sainte-Hermine die in de Eerste Wereldoorlog omkwamen.

De klokkentoren, die steil afloopt boven het schip en waarvan de spits een onregelmatige constructie heeft, werd weggevaagd tijdens de storm van februari 1972. Hij werd nooit volledig herbouwd tot 2014, toen hij werd gerestaureerd in zijn oorspronkelijke stijl als onderdeel van de restauratiewerkzaamheden van de kerk. Als je goed naar de klokkentoren kijkt, zie je de hermelijn, het symbool van de gemeente, in de leisteen gekerfd.

Naast de kerk staat een ossuarium dat in 1848 werd gebouwd en de botten van de oude begraafplaats herbergt. Deze kenmerken staan sinds 6 februari 1989 in de Inventaire supplémentaire des Monuments Historiques.