Cloitre de la cathedrale Notre-Dame-de-l'Assomption

Hoewel de ribgewelven in de drie galerijen in de laat 15e-eeuwse flamboyante gotische stijl zijn, zijn de sluitstenen in de westelijke galerij versierd met uitgesneden leer: een kenmerk van de 16e-eeuwse renaissance (Franse renaissance). De eerste verdieping van deze vleugel is bijzonder opmerkelijk, met zijn ruitvormige pilasters en lijstwerk uit het repertoire van de vroege renaissance. Vanaf 1858, tijdens de restauratie van het klooster door de diocesane architect Juste Lisch, werd de eerste verdieping ingrijpend verbouwd en is er niets meer over van de inrichting. In 1847 ontdekte architect Émile Boeswillwald het graf van een abt, met een geëmailleerde koperen kromstaf uit de 13e eeuw. Om de 30.000 boeken te huisvesten die Mgr. Jacques Marie Baillès in 1873 naliet, vroeg Mgr. Charles Théodore Colet om de oostelijke vleugel te verhogen, maar de bouw van een bibliotheek was al gepland sinds 1866. In 1874 werd de bouw toevertrouwd aan de Luçonnese aannemer Henri Hibert.

Op de begane grond geeft een verzonken deuropening, herbouwd in de 19e eeuw, toegang tot een deel van het bisschoppelijk paleis dat in de voormalige kapittelzaal was ondergebracht. De eerste verdieping van de westelijke galerij heeft een gepilasterde structuur versierd met rozen en ruitvormige kisten in renaissancestijl. Deze galerij staat in verbinding met de kathedraal via een deur uit het einde van de XVIIᵉ eeuw met daarboven twee engelen die een schild omlijsten dat tijdens de Revolutie is uitgewist. Het klooster is tegelijk met de kathedraal geopend voor bezoekers.