Word kapitein van een boot!

Het avontuur lokt!

De mist boven het water lost op. Het haventje van Chenillé-Changé, een dorp in de Haut-Anjou genesteld op de oever van de Mayenne, wordt langzaam wakker. Een vakantieganger duikt op uit een boot die aan het ponton ligt aangemeerd en rekt zich uit. Een groepje joggers vliegt voorbij. Onze instructeur komt er zo aan. Hij geeft ons een spoedcursus in het besturen van de woonboot die twee dagen ons drijvende vakantiehuis wordt. Onze houseboat huren we van Les Canalous, een organisatie gespecialiseerd in riviertoerisme. Via hen kan je ook een vaarvakantie reserveren vanaf de vertrekbases in Angers, Daon, Châteauneuf-sur-Sarthe of Le Mans. Hun vloot bestaat uit boten van verschillende grootte, geschikt voor 2 tot 12 personen, te huur voor een weekeinde, enkele dagen of een week. We openen de glazen deur naar het ‘vierkant’. In de kajuit valt ons meteen op dat alles aanwezig is voor een comfortabel verblijf op de rivier. Er zijn twee hutten met slaapplaatsen, een ingerichte kitchenette, douche, toilet en zelfs een verwarmingssysteem! De instructie in het manoeuvreren van de boot kan beginnen. In de stuurhut wordt in tien minuten uitgelegd hoe je het roer bestuurt en de versnellingspook gebruikt. Een vaarbewijs is niet vereist, de boot vaart niet sneller dan 8 km per uur. We gooien de trossen los en richten ons eerst op de passage van de sluis. Na de goedkeuring van onze engelbewaarder nemen we afscheid en laat hij ons met een gerust hart los op de rivier…

Een bevoorrechte positie om de natuur te observeren

We zijn vertrokken, gewiegd door het geronk van de motor. Het ontspannende leven op de kabbelende Mayenne is begonnen. Het omringende landschap glijdt voorbij. Vanaf het water krijg je een andere verrassende kijk op de natuur. De blauwe reiger, kokmeeuw, waterhoen en, meer zeldzaam, de ijsvogel komen we tegen. Indrukwekkende kastelen en luxe landhuizen verschijnen langs het parcours, soms deels verstopt achter overhangende begroeiing met smaragdgroene tinten. De fietsers die de route Vélo Francette volgen, rijden op het jaagpad langs ons traject. Af en toe zwaaien de sportievelingen naar ons, onder de roerloze blik van vissers. De sluizen die we passeren horen bij evenveel dorpjes: La Jaille-Yvon, Daon, Ménil… Al snel zien we het silhouet van het geweldige ziekenhuis Saint-Julien, boegbeeld van Château-Gontier. De duizenden jaren oude stad wordt door velen beschouwd als de mooiste van het departement. Natuurlijk willen we alles bekijken, dus leggen we aan in de haven.

Op verkenning in Château-Gontier

Hier ontvangt kapitein Christian de pleziervaarders. Hij helpt hen met manoeuvreren, hij biedt aan de mobiele telefoons op te laden en kookt zelfs! “Ga maar kijken in de koelkast of je iets vindt waar je van houdt, dan grill ik het op de plancha.” Dit is geen echt restaurant, maar men verstaat de kunst van gasten ontvangen. Reken op € 5,50 voor kip met huisgemaakte friet en € 2- voor een biertje... Goedkoper kan haast niet. Tel daarbij op dat de heer des huizes dol is op toeristen tips geven over bezienswaardigheden. “Als je tijd hebt, steek dan de oude brug over, sla rechtsaf en na een paar meter kom je op de Quai de Verdun. Je arriveert bij iets dat lijkt op een toegang naar een privédomein, de meeste mensen durven daar niet naar binnen. Het is eigenlijk de vroegere ingang van het historisch centrum die leidt naar de Rue des Trois Moulins. Je zal verrast zijn!”. De plek herbergt een geheime binnenplaats van een huis met kraagstenen. Het ideale vertrekpunt voor een wandeling in de oude stad met geplaveide straatjes. Bij een ambachtelijke bakker kopen we lekkers voor het ontbijt van morgenochtend. Heel tevreden keren we terug naar de boot. We hebben zin in de volgende etappe.

Verschillende landschappen blijven aan ons voorbijglijden. Bijna is deze dag ten einde. We besluiten het anker uit te gooien en de nacht door te brengen ter hoogte van de sluis van Neuville. Een rondje op het vasteland brengt ons naar Le Vieux Moulin, een restaurant met een mooi groot terras langs het water. De specialiteit van het huis? Crêpes! Daarnaast raadt mevrouw ons andere kleine gerechten aan, zoals gefrituurde paling. Een welkome maaltijd, na vandaag ongeveer dertig kilometer te hebben gevaren. We beleven een magische nacht alsof we alleen op de wereld zijn, te midden van de natuur, tussen het ritselende groen en het zachte gekabbel…

Op de terugweg…

Als we de volgende ochtend wakker worden, parelt de dauw op de kleine ramen van ons schip. Na heerlijke chocoladebroodjes te hebben verorberd op de brug, beginnen we aan onze terugreis. Al is het dezelfde route, we hebben niet de bekende déjà-vu-ervaring. In tegendeel, we leren het parcours vanuit een heel andere ooghoek kennen. We ontdekken de bruggen in een ander daglicht, naderen de molens langs het traject en constateren dat sommige verbouwd zijn als chambres d’hôtes. We nemen de tijd om wat woorden te wisselen met de mensen die we onderweg tegenkomen. Bijvoorbeeld Yann, de avontuurlijke sluiswachter van La Roche du Maine. Hij heeft zijn roer omgegooid na enkele jaren op Madagaskar als geoloog te hebben gewerkt. Zijn grote project is toues cabanées bouwen. Dat zijn de traditionele platbodems met een hutje, waarmee de bezoekers alle bruggen kunnen passeren en zelfs aanleggen op de zandbanken. “Ik heb een tip voor jullie: kom eens terug voor een vaartocht meer stroomopwaarts, van Mayenne naar Laval. Het landschap is daar heel anders, het lijkt bijna alsof je tussen de bergen vaart!” Dat beloven we…

Tussenstops in dorpjes vóór aankomst

We vervolgen de terugreis naar ons vertrekpunt. De diversiteit van het natuurlijke landschap is enorm. Nu lijkt het alsof we door een Canadees bos komen en eerder voelde het als varen door mangrove. We zijn op weg naar de etappeplaats Ménil, een sfeervol dorp met duizend inwoners. We meren nu aan, want op de heenweg hadden we geen tijd. Dit is een goede gelegenheid om de fietsen van boord te halen en het okerkleurige plaatsje te verkennen. We gaan naar een kleine kunstgalerie en bekijken de veerpont waarmee men al sinds de 19^e eeuw kan oversteken naar Coudray aan de overkant. Eenmaal terug nemen we weer het roer in handen en zetten koers naar Daon. Het stadje heeft een bijzondere sfeer en een hooggelegen kerk, een tiental landhuizen en een watersportbasis. Dit is de laatste etappe van ons weekendje weg voordat we aankomen in Chenillé-Changé. Het einde van de dag breekt aan. Als we van boord gaan, werpen we een laatste blik op onze reisgezel. Zo, we zijn weer in de realiteit beland na ons heerlijke uitje! We hebben een wijze les geleerd van Yann, onze vriend de sluiswachter: ‘’Tijd nemen is een kunst!’’